Informacje dotyczące historii obiektu, w którym aktualnie mieści się Szkoła Podstawowa nr 3, są znikome i niepełne. Jedynym pewnym źródłem wiedzy
o  najdawniejszych dziejach budynku jest zamieszczony w prowadzonej od 1945r. kronice szkoły artykuł z „Głosu Nauczyciela” z grudnia 1960 r.  Z informacji zawartych we wspomnianym artykule wynika, że w budynku zlokalizowanym przy ulicy Strażackiej od roku 1874 mieściła się katolicka, żeńska szkoła powszechna, którą przeniesiono z budynku poklasztornego. Szkoła wybudowana została z inicjatywy ówczesnego burmistrza Küpera, który dokonał uroczystego otwarcia. Ze względu na wzrost liczby dzieci niedługo później utworzono w tym samym budynku drugą równoległą szkołę żeńską, którą przeniesiono w roku 1882 do własnego budynku. W latach  późniejszych szkoła została przekształcona w szkołę koedukacyjną, która liczyła wówczas 19 klas, 15 nauczycieli, 4 nauczycielki i 1100 uczniów. 

  

 

  
     W okresie międzywojennym patronem szkoły był Bruno Arndt (nauczyciel, pisarz, poeta urodzony w Bytomiu). Prawdopodobnie to on był kierownikiem szkoły od 1906 roku. W 1925 roku kierownikiem placówki, której w 21 klasach pobierało naukę 935 uczniów, został Joseph Kroker. Od października 1933 roku do Wielkanocy 1934 roku trwała rozbudowa budynku. W tym okresie od strony południowej dobudowano nową część mieszczącą 4 klasy, pokój nauczycielski, gabinet kierownika oraz mieszkanie woźnego, przygotowano klatkę schodową oraz postawiono murowane ogrodzenie dziedzińca szkolnego. W roku 1937 rektorem placówki był Ullmann. Była ona wówczas szkołą katolicką liczącą 18 klas, 16 nauczycieli i 921 uczniów. W tym samym czasie mieściła się tu również Szkoła Specjalna nr 1 pod kierownictwem Breitkopfa. Zajęcia lekcyjne z 179 uczniami uczęszczającymi do 8 klas prowadziło 7 nauczycieli.
  
     Wkrótce po wyzwoleniu Bytomia – 23 marca 1945 roku pan Mieczysław Brzychczy otrzymał polecenie zorganizowania Męskiej Szkoły Podstawowej nr 3 i został jej kierownikiem do roku 1968 (z niemal roczną przerwą w latach 1945/46 kiedy to obowiązki dyrektora pełnił Józef Hwatyński). W drugiej części budynku rozpoczęła działalność Żeńska Szkoła Podstawowa nr 19 pod kierownictwem Karoliny Maciuby, która pełniła swe obowiązki aż do 1968 roku.

   .

 

        Powojenny okres istnienia szkoły był bardzo trudny.O problemach związanych ze zorganizowaniem pracy i nauki pisał w kronice szkolnej jej ówczesny kierownik Mieczysław Brzychczy. Najważniejszym zadaniem było odgruzowanie i uporządkowanie obiektu. Budynek przedstawiał się w opłakanym stanie. Jedno skrzydło budynku zostało bowiem poważnie uszkodzone podczas nalotu. Wszędzie zalegały sterty gruzu, kamieni i szkła.
W większości sal nie było szyb w oknach.

    .

.
 

       Pomimo wielu przeszkód i piętrzących się trudności już 16 kwietnia 1945 roku odbyła się uroczysta inauguracja roku szkolnego. Poprzedziło ją krótkie nabożeństwo, w którym wzięli udział nauczyciele i uczniowie. Pełniący do roku 1968 obowiązki kierownika Męskiej Szkoły Podstawowej nr 3 pan Mieczysław Brzychczy włożył wiele wysiłku w odbudowę, zagospodarowanie i rozbudowę powierzonego mu obiektu. Zadbał również o zorganizowanie zajęć dla młodzieży przerośniętej, która w okresie wojny nie mogła ukończyć szkoły podstawowej. Mając na względzie właściwy rozwój intelektualny młodego pokolenia utworzono koedukacyjne klasy wyrównawcze, do których uczęszczała młodzież z całego Bytomia. 25 maja 1963 roku Szkole Podstawowej nr 3 zostało nadane imię Władysława Broniewskiego. Uroczystość uświetniło odsłonięcie w zajmowanej przez szkołę części budynku tablicy pamiątkowej z popiersiem patrona.

.

      We wrześniu 1968 roku nastąpiły zmiany w kierownictwie obu szkół.  Miejsce pana Mieczysława Brzychczego zajęła pani Janina Żywna. Kierowniczką Szkoły Podstawowej nr 19 została pani Stanisława Wiącek.
      1 września 1973 roku nastąpiło połączenie zaprzyjaźnionych szkół. Nowo powstała placówka przyjęła imię Władysława Broniewskiego. Stanowisko dyrektora władze oświatowe powierzyły pani Genowefie Wołoszczuk, która pełniła swe obowiązki do 1977 roku.

.

Jej godną następczynią została pani Władysława Ochabska. Od 1 września 1981 roku obowiązki dyrektora szkoły przejęła pani Urszula Przybylska - Tombrowicz i pełniła je do roku 2000, po czym funkcję tę przejęła i pełni obecnie pani Urszula Pelc. Pani dyrektor kultywuje najlepsze tradycje szkoły i dba o to, aby młodzież traktowała miejsce,  gdzie spędza większą część dnia jako drugi dom. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu dyrektora szkoły, w listopadzie 2000 r. nastąpiło otwarcie świetlicy socjoterapeutycznej, która oferuje różne formy spędzania czasu wolnego dla dzieci zagrożonych patologią.

       W szkole przeprowadzono remont nieczynnej dotąd kuchni i jadalni, co umożliwiło prowadzenie żywienia dla ponad 200 dzieci. Dyrektor szkoły dba także o wystrój i estetykę budynku. W tym okresie odmalowane zostały korytarze szkolne, zmodernizowano i wyremontowano kilka sal lekcyjnych oraz bibliotekę i świetlicę szkolną. 

     Uczniowie naszej szkoły należeli i należą do najbardziej usportowionych w mieście
i województwie. Świadczą o tym liczne puchary i dyplomy.  Co roku szkoła uzyskuje wysokie lokaty we współzawodnictwie sportowym bytomskich szkół. Od roku 1963 w szkole działa Uczniowski Klub Sportowy „Orlik” założony przez nauczyciela wychowania fizycznego Zbigniewa Jacyszyna. Kontynuatorem chlubnych tradycji rodzinnych w krzewieniu kultury fizycznej wśród uczniów SP 3 jest syn pana Zbigniewa mgr Lechosław Jacyszyn nauczyciel wychowania fizycznego, niestrudzony działacz Miejskiego Szkolnego Związku Sportowego, współorganizator wielu imprez sportowych na terenie Bytomia.

                                              .  

        Dzięki aktywnej współpracy dyrektora szkoły z miejskim oddziałem LOP w Bytomiu
i jego prezesem dr Leopoldem Kobierskim w roku 2002 przy szkole powstał szkolny ogród botaniczny. W 2003 roku szkoła została laureatką ogólnopolskiego konkursu „Zadrzewiamy Polskę” zorganizowanego przez Komisję Ochrony Środowiska Senatu RP oraz Zarząd Główny Ligi Ochrony Przyrody w Warszawie.

.

     .

  

  

Obecny wygląd budynku przy ulicy Strażackiej

   

Od 1 września 2017 w wyniku reformy oświaty szkoła została połączona z  dotychczasowym Gimnazjum nr 2 przy placu Klasztornym. Powstała w ten sposób ośmioklasowa szkoła podstawowa z oddziałami gimnazjalnymi. Do wygaszenia gimnazjów w roku 2019 zajęcia lekcyjne odbywały się w dwóch budynkach: przy ul. Strażackiej oraz na placu Klasztornym. 

 

 

 

 Budynek przy placu Klasztornym